Minnie i Moskowitz / Minnie and Moskowitz

Seymour Moskowitz to trzydziestoparoletni parkingowy gdzieś w Nowym Jorku. Jest samotnym facetem o hippisowatym wyglądzie, bez ambicji. W wolnych chwilach siedzi w kinie na filmach z Humpreyem Bogartem lub włóczy się po knajpach w poszukiwaniu znajomości z kobietami. Czasami zagląda do mieszkania swojej matki, chociaż te wizyty związane są również z nadzieją na poprawę swojej sytuacji finansowej. Kiedy w nocnym barze zostaje pobity przez trzech mężczyzn za próbę postawienia drinka kobiecie, która deklarowała niechęć do picia z nieznajomymi, podejmuje decyzję o wyjeździe do Los Angeles'

Minnie Moore to niezamężna kobieta z wyższym wykształceniem pracująca w kalifornijskim muzeum. Po pracy wybiera się z Florence - starszą koleżanką z pracy na filmy z Humpreyem Bogartem, a potem spędza czas u niej popijając wino z braku w jej domu czegokolwiek innego do jedzenia lub picia. Spotyka się też z Jimem - żonatym mężczyzną, ojcem trójki chłopców, który mimo deklaracji miłości nie zamierza opuścić żony, a ją samą traktuje brutalnie z powodu bliżej nie sprecyzowanej zazdrości. Pewnego dnia Jim zrywa z Minnie (jego żona grozi mu samobójstwem). Dla Florence stanowi to powód do umówienia przyjaciółki na randkę w ciemno. I chociaż spotkanie z Zelmo Swiftem okazuje się wielkim nieporozumieniem, to kończy się ono poznaniem Seymoura. Początkowo wydaje się, że zupełnie nie pasują do siebie, ale w ciągu kilku dni wybucha między nimi uczucie, które prowadzi do ślubu.

Temat filmu przypomina komedię romantyczną z typowym happy-endem. Niemniej reżyser unika jakichkolwiek kiczowatych akcentów i skupia się na ukazaniu samotności dwóch jednostek, które instynktownie próbują złapać trochę szczęścia po nieudanych wcześniej związkach. Nie jest to wcale proste. Poza pasją do filmów z Humpreyem Bogartem dzieli ich niemal wszystko: pochodzenie społeczne, status majątkowy, wykształcenie. Ale stopniowo starają się nagiąć swoje oczekiwania do rzeczywistości. Lunch w restauracji może być hot-dogami lub hamburgerami z kawą w barze szybkiej obsługi. Romantyczny wieczór na mieście może być wizytą w lodziarni lub lokalu będącym skrzyżowaniem tancbudy, dancingu i dyskoteki. Otoczenie przestaje być ważne, nawet wtedy, gdy związek Minnie z Seymourem dziwnie wygląda z perspektywy jej znajomych. Liczy się tylko uczucie czasami niemożliwe do przekazania słowami. Żadne z nich nie umie powiedzieć wprost partnerowi o swojej miłości. Seymour zamiast "kocham cię" mówi "myślę o tobie tak bardzo, że zapominam pójść do ubikacji". Minnie odgradza się od świata dużymi ciemnymi okularami, które nosi niezależnie od nasłonecznienia, pory dnia czy nocy. Jednak po ślubie widać Minnie w różowych okularach razem z mężem, grupką bawiących się z nim małych dzieci oraz obiema babciami.

To jedyny film Cassavetesa, którego zakończenie jest optymistyczne. Dobra gra aktorska, niebanalny scenariusz, ciekawe ustawienie kolorów ciemnych przy opisywaniu czarnej strony życia i jasnych przy ukazaniu jego pogodnej strony. I tylko w podświadomości może nasuwać się pytanie "A właściwie to dlaczego kobiety wychodzą za mąż?"